Woliera otwarta - bażantarnia
Podstawowym urządzeniem w hodowli są woliery stałe, nazywane przez niektórych hodowców pomieszczeniami stałymi. Pomieszczenia te muszą odpowiadać większym wymaganiom niż w innych systemach hodowli, ponieważ ptaki przez całe swoje życie w nich przebywają. Różnice zachodzą tu tak w powierzchni wolier, ich wyposażeniu i warunkach higienicznych, jak i zabezpieczeniu przed wszelkimi szkodnikami, szybkimi zmianami temperatury, wiatrami i deszczami. Woliery te mają charakter budowli trwałych.Bażantarnia. Na bażantarnię przeznacza się teren o powierzchni 10-15 ha. Obok tego terenu powinny mieścić się woliery, wylęgarnia, wychowalnia. Cały teren otwartej woliery musi być ogrodzony. Płot lub innego rodzaju ogrodzenie powinno być zakończone wkopaną w ziemię na 50 cm siatką, która zabezpiecza przed możliwością podkopywania się do bażantarni różnych szkodliwych zwierząt.
Podstawowym urządzeniem w hodowli są woliery stałe, nazywane przez niektórych hodowców pomieszczeniami stałymi. Pomieszczenia te muszą odpowiadać większym wymaganiom niż w innych systemach hodowli, ponieważ ptaki przez całe swoje życie w nich przebywają. Różnice zachodzą tu tak w powierzchni wolier, ich wyposażeniu i warunkach higienicznych, jak i zabezpieczeniu przed wszelkimi szkodnikami, szybkimi zmianami temperatury, wiatrami i deszczami. Woliery te mają charakter budowli trwałych.Bażantarnia. Na bażantarnię przeznacza się teren o powierzchni 10-15 ha. Obok tego terenu powinny mieścić się woliery, wylęgarnia, wychowalnia. Cały teren otwartej woliery musi być ogrodzony. Płot lub innego rodzaju ogrodzenie powinno być zakończone wkopaną w ziemię na 50 cm siatką, która zabezpiecza przed możliwością podkopywania się do bażantarni różnych szkodliwych zwierząt.
Najlepszym ogrodzeniem jest płot z siatki lub desek wysokości 1,8 m. Narożniki ogrodzenia, którymi najczęściej przedostają się drapieżniki, należy obić blachą cynkową, a na wysokości 7,5 cm nad ogrodzeniem przeprowadzić naokoło bażantarni drut. Na drucie tym niektórzy hodowcy radzą porozwieszać w niewielkich odstępach szyjki butelek. Zwierzę, dostając się na parkan, dotyka drutu i wywołuje odstraszający je brzęk szkła. Ma to jednak także złą stronę, ponieważ szyjki butelek kaleczą czasem nóżki ptakom.
Dla założenia bażantarni powinno się wybrać możliwie najlepszy teren bażanci w całej okolicy.
Na bażantarnię wybiera się miejsce oddalone od osiedli ludzkich, gdzie zawsze jest pełno kotów, przed którymi ochrona jest dość trudna.
Nie należy też zakładać hodowli bażantów w pobliżu stawów i innych większych wód, które atrakcyjnością swoich wybrzeży przyciągają bażanty i wywabiają poza teren bażantarni.
Na bażantarnię najlepiej nadaje się las o niezbyt starym drzewostanie, położony w zacisznym miejscu.
Wybrany las odpowiednio przystosowuj e się pod bażantarnię. Stare, wysokie drzewa, a zwłaszcza dęby i świerki usuwa się, gdyż stanowią oparcie dla skrzydlatych drapieżników czatujących na bażanty. Zostawia się tylko grupy drzew dobrze rozgałęzionych, wysokości 6-10 m nadających się na noclegi dla bażantów.
Kępy drzew i zagajniki powinny zajmować mniej więcej połowę terenu bażantarni.
W zimie bażanty najlepiej czują się w zagajnikach i kępach drzew iglastych, a w ciągu całego roku gałęzie drzew iglastych dostarczają im najlepszych noclegów.
Z drzew iglastych najlepiej nadają się do sadzenia w bażantami sosna banka i świerk. Drzewa te mogą być przycinane. Z krzewów iglastych cenny jest jałowiec ze względu na poszukiwane przez bażanty szyszki i jagody.
Taką samą powierzchnię jak drzewa iglaste powinny zajmować kępy drzew liściastych. Z drzew liściastych najbardziej nadają się do bażantarni dęby i buki. Bardzo wskazana jest również kosa olcha. Kosa olcha jest typowym drzewem górskim, występującym w reglu górnym i krainie kosodrzewu, jednak dobrze aklimatyzuje się i nadaje do sadzenia w bażantarniach; wyrasta do około 2 m wysokości i daje duże zagęszczenie.
Nie należy zapominać również o drzewach dostarczających owoców. Prawie piąta część bażantarni powinna być obrośnięta gęstymi trawami i drzewami oraz krzewami owocowymi. Sadzić należy jarzębinę, dziką gruszę, dziką jabłoń, śliwę lubaszkę, wiśnię, a z krzewów jagodowych jeżyny, maliny, kruszynę itd.
Około jednej czwartej powierzchni bażantarni przeznacza się na poletka pastewne, obsiewane roślinami specjalnie przez bażanty poszukiwanymi, jak kukurydza, topinambur, proso, czumiza, krzyca pastewna i inne.
Najkorzystniejsze okazały się poletka obsiewane kilkoma rodzajami roślin. Najwłaściwsza powierzchnia jednego poletka pastewnego waha się w granicach 1000-10 000 m2.
W dobrze urządzonej bażantarni, przykładowo biorąc, 10% terenu powinny zajmować drzewa wyższe, 25% zagajniki i kępy drzew iglastych, 25 % zagajniki i kępy drzew liściastych, 25 % poletka pastewne, a 15% trawy i krzewy jagodowe.
W bażantarni powinna się znajdować woda bieżąca; może to być strumyk lub też sztucznie założone odpowiednie urządzenie.
Całą bażantarnię przecina się zwykle prostymi duktami co najmniej 3 m szerokości. Ułatwia to liczenie ptaków i ewentualne polowanie. Brzegi tych duktów wysadza się żywopłotami z krzewów jagodowych.
W bażantarniach można prowadzić również hodowlę otwartą. Oczywiście hodowla taka może być znacznie intensywniej prowadzona niż w obwodach dużych.
Do bażantarni należy wpuszczać bażanty gniazdami, z których każde składa się z 5-6 kur i 1 koguta.
Niektórzy hodowcy zalecają obcinanie kogutom wpuszczanym bażantarni części jednego skrzydła.